1 Sept begonnen mijn dochter Diana en mijn man aan jouw laatste autorit Gaitlin.
De weg naar de dierenarts was lang.
De hele weg gezwegen, wat waren zij bang.
Bang voor wat ging komen,
onbewust toch weten dat de tijd met jouw, ons zou worden afgenomen......
Eenmaal binnen werd jouw vonnis geveld.
Echt horen deed ik niet meer.
Maar hij zei dat jouw laatste minuten waren geteld
Daar sta je dan, een huilend baasje,
met een dood zieke hond.
Even wordt het zwart om me heen.
En ik denk, mijn benen voelen geen grond.....
Maar jouw oude ogen, hielden mij nog even op de been...
Ik zie je denken : vrouwtje laat me nu niet alleen,
ik heb me armen om je heen geslagen,
met de bedoeling om je nooit meer los te laten.
Naar mijn gevoel werd mijn verstand,
me op dat moment ontnomen.
Ik weet nog dat ik dacht ik moet hier samen, met jouw weg zien te komen.
Zachtjes hoor ik de dierenarts tegen me praten.
Nog steeds hoor ik wat hij zei.
Als je echt van haar houdt, laat haar dan a.u.b bij mij
15 minuten later was alles voorbij
Samen met jouw stierf er iets in mij.............

2 Sept is Gaitlin naar het crematorium te Stompwijk gebracht waar ze later die dag weer met ons mee naar huis zal gaan waar ze komt te staan naast haar moeder Miss Whoopi en haar zus Gossip.

Diana bedankt dat je Gaitlin al die 6 jaren zo goed en liefdevol heb verzorgt Ik dank je daar voor. Mama.

Voor die lieve kleine bully Gaitlin:

"Afscheid nemen doet telkens zo'n enorme pijn
en zonder jou zal 't ook nooit meer hetzelfde zijn
lief en leed deelden jij en je baasjes echt met elkaar
dit is dan ook van ons slechts een heel klein gebaar
men zegt zo vaak; alles krijgt een plek mettertijd
en gek genoeg inderdaad 't verdriet om ''t verlies dat slijt
maar lieve bully Gaitlin we zullen je echt nooit vergeten
en langs deze weg laten we dat toch maar even weten".

"RUST ZACHT LIEVE GAIT"

Jos en Hilma Siebum, Weiteveen 3 sept 2005

Lieve Diddy,

Ik ben geschokt en verdrietig.
Vandaar onderstaand gedicht voor jullie en Gaitlin.
Een deel van jullie is er niet meer, een einde abrupt dat doet zo zeer.

Gaitlin heeft Captain op de wereld gezet en als moeder van mijn lieve bul, heeft zij gezorgd voor zijn mooie karakter en heb ik nu een ondeugende knul.
Ik ben haar eeuwig dankbaar voor het geluk dat zij mij heeft gegeven,en zij leeft nu een klein beetje voort in Captain zijn leven.
De pijn zal voorlopig voor jullie nog blijven, en het verdriet dat is met geen pen te beschrijven. Maar tijd heelt ook wonden, en dan weet je............ dat je weer vrede en rust hebt gevonden.
Je kijkt terug op leuke en prettige herinneringen, en kan weer glimlachen om de kleine dingen.
Lieve Gaitlin je was uniek in jouw soort, en in onze gedachten leef jij altijd voort!
Ik hoop dat er geluk en blijdschap is daar waar je ook bent, en begeleid wordt door anderen die je in je aardse leventje hebt gekend.

Rust zacht.

Harry, Monique en Captain